Η Νέα Υόρκη δίνει το δικό της χρώμα στα στιλ που επικρατούν στην αρχιτεκτονική. Τα πρώτα κτήρια της ολλανδικής αποικίας καταστράφηκαν από τη μεγάλη πυρκαγιά του 1776, και οι κυρίαρχες τάσεις της αρχιτεκτονικής του 18ου και του 19ου αιώνα είχαν ως πρότυπο τις ευρωπαϊκές. Από τη δεκαετία του 1850, η αρχιτεκτονική της πόλης απέκτησε δικό της ύφος. Καθώς η πόλη είναι χτισμένη σε νησί και η διαθέσιμη γη είναι περιορισμένη, ο μόνος δρόμος ανάπτυξης είναι προς τα πάνω. Η τάση αυτή εκφράστηκε με τα ψηλά στενά κτήρια και αργότερα με τους ουρανοξύστες.
Τα κύρια υλικά δόμησης ήταν ο χυτοσίδηρος και ο καφέ αμμόλιθος. Χαρακτηριστικά είναι τα κτήρια με τις στενές προσόψεις και το μεγάλο βάθος, που έχουν συνήθως εξωτερική σκάλα και συναντώνται στο Chelsea, τα κτήρια από χυτοσίδηρο στο Soho, τα κτήρια και τα γραφεία της γαλλικής αρχιτεκτονικής Bozar (Δικαστήριο των ΗΠΑ, Grand Central Terminal, Ταχυδρομείο των ΗΠΑ και άλλα) καθώς και τα συγκροτήματα διαμέρισμάτων όπως το 'Dakota' στο Upper West Side. Οι πρώτοι ουρανοξύστες ήταν το κτήριο Flatiron και το κτήριο Woolworth, ενώ ακολούθησαν το Chrysler Building και το Empire State Building, το υψηλότερο κτήριο της πόλης, μετά την κατάρρευση των Δίδυμων Πύργων (World Trade Center), που αποτελούσαν ένα δείγμα 'γυάλινου' κουτιού του μοντερνισμού.